'Overheid, hou u met uw kerntaken bezig!'
Daar kwam de boodschap op neer die Isabel Albers gisteren tijdens De Afspraak op vrijdag aan onze politici wilde meegeven. Helaas, haar woorden vielen in dovemansoren bij Conner Rousseau die haar wild knipogend onderbrak zodat ze haar punt niet kon afmaken. Hij haalde opnieuw Debora van de kassa uit de kast om het vooral niet over zijn eigen dure huishouding te moeten hebben. Sta me toe in het kort te beschrijven hoe ik de oproep van Isabel Albers interpreteerde.
In een ver verleden studeerde ik Latijn. In één van de teksten van het eerste middelbaar leerden we hoe een Romeinse werkman dacht het slim te kunnen spelen.
Toen Augustus naar Rome terugkeerde nadat hij Antonius had verslagen, ging de werkman de overwinnaar tegemoet met een raaf die hij ‘Ave, Auguste, victor!’ had leren roepen. Augustus was onder de indruk en beloonde de werkman rijkelijk. Het duurde echter niet lang voor de werkman door de mand viel. Augustus ontdekte dat de man nog een tweede raaf getraind had die ‘Ave, Antoni, victor!’ riep. Om zich te verzekeren van de gunst van de machthebber, of dat nu Augustus dan wel Antonius werd, had de werkman tijdens de burgeroorlog twee raven tegenstrijdige slogans leren roepen.
Vandaag gebeurt net het omgekeerde. Vandaag zijn het de machthebbers die dingen naar de gunst van de kiezers. Ze laten de ene raaf na de andere op ons los.
Sommige politici schamen zich niet eens meer om die kakofonie. Zo beweerde Conner Rousseau vorige week nog dat hij zich niet in België voelde in Molenbeek. Hij verdedigde zich tegen de kritiek die daarop losbarstte door te stellen dat veel collega politici hem binnenskamers gelijk gaven, maar dat ze dat publiek niet konden toegeven.
Onze Vivaldiregering lijkt bereid om eender welk belang lippendienst te bewijzen als het de eigen partij maar de gunst van het electoraat bezorgt. Maar doordat de belangen waarover ze allemaal door elkaar roepen vaak tegenstrijdig zijn, verliezen ze het algemeen belang uit het oog. Uiteindelijk gebeurt er niets dat een wezenlijk verschil maakt, noch voor Debora, noch voor haar werkgever.
Vandaar de oproep van Isabel Albers aan de overheid om zich met de kerntaken bezig te houden. Stop met de burger naar de mond te praten en jezelf vervolgens vast te rijden in tegenstrijdigheden. Snoei in uw bezoldigde mandaten, slank het leger van 838 kabinetsmedewerkers af. Zowel Debora als haar werkgever zullen het meteen in hun portemonnee voelen als ze niet meer mee moet betalen voor al dat overtollig overheidsgewicht.
En o ja, als je een burgerbevraging wil, beste Vivaldi-coalitie, organiseer dan verkiezingen.